Een bijzondere herinnering
Je hoopt dat het nooit gebeurt: je verliest een dierbaar persoon. Iets waar je al helemaal niet aan moet denken aan je emigratieplannen hebt… Maar toch weet je dat het een keer komt.
Toen we in 2009 naar de Alpen vertrokken, wisten al een aantal jaar dat Hans zijn vader bloedkanker had. Met medicijnen en voldoende rust leek hij er aardig goed mee te kunnen leven. Je hoopt dat hij die uitzondering is op de prognose van 10-15 jaar levensverwachting na uiting. Maar vorig jaar maart horen we dat hij nog maar een jaar te leven heeft. De schok is groot.
Onzekerheid
Hans gaat wat vaker dan anders naar Nederland. Fijn dat dat kan. De periodes met gasten voelen onzeker: “Zal hij het dit gastenseizoen ‘over’ halen, zodat we in rust bij het afscheid kunnen zijn?” Tuurlijk, als het nodig is, zijn we er, ook als we gasten hebben. We regelen het hier. Maar dat doe je niet van de een op de andere dag. Ook omdat we ons betrokken voelen bij onze gasten. Dat klinkt misschien belachelijk in het perspectief van een dierbare die dood gaat, maar we kunnen en willen niet zomaar alles uit onze handen laten vallen.
Elke keer als we na een bezoek aan Nederland weer naar Oostenrijk gaan, valt het afscheid zwaar. Zal dit de laatste keer zijn? Elke keer zegt hij standvastig: ‘Nou, tot de volgende keer, hè.’ En we rijden zwaaiend met een brok in ons keel weg.
Rond
Afgelopen zomer voelt het alsof het echt niet lang meer gaat duren. Half juli schakelen we extra hulp in en we gaan met het gezinnetje naar Nederland. Het zal voor mij waarschijnlijk de laatste keer zijn dat ik ‘m zie. Heel bizar en moeilijk. We hebben een mooi gesprek terwijl hij op bed ligt en voor mij voelt het rond. Voor zover het rond kan zijn…
We houden elke dag rekening met het bericht dat het afgelopen kan zijn. Dat kost veel energie en vergt flexibiliteit. Het voelt ook machteloos op afstand. En regelmatig mentaal ook ver weg, omdat je er niet dagelijks bent. Telefoontjes worden voor Hans steeds moeilijker. “Hoe gaat het met je?” voelt zo misplaatst. Ondertussen gaat het leven door, met alles wat daarbij hoort. En Hans zijn vader zou ook niet anders willen. Maar in ons achterhoofd houden we er al maanden rekening mee.
Dankbaar
Afgelopen zaterdag vertrekt Hans naar Nederland. Ondanks dat het einde de laatste maanden elke keer heel dichtbij leek te zijn, is het nu onvermijdbaar. Zaterdagavond komt hij aan. Zijn vader is heel blij dat hij er is en geef aan dat ze de komende week nog genoeg kunnen bijpraten. Maar zondag gaat het niet meer. Met dierbaren nemen ze afscheid en 12 uur later overlijdt hij, op de eerste dag van de herfst, op 71-jarige leeftijd, in zijn slaap.
Een heftig en emotioneel proces. Ik voel me op afstand verdrietig, maar ook dankbaar. Gezien de afstand hadden we niet durven hopen dat Hans op het afscheidsmoment bij zijn vader zou kunnen zijn.
Bedankt, lieve gasten!
We bedank alle gasten voor hun steun en begrip die ze de afgelopen tijd hebben getoond! In het bijzonder de gasten afgelopen zomer in de week dat we met het gezin een paar dagen naar Nederland waren voor Hans zijn vader en de gasten in de laatste gastenweek van afgelopen zomer.
Bijzondere herinneringen
Verlies brengt ons ook bij mooie herinneringen. Zo is Hans zijn vader 3 keer in 3 maanden een paar dagen komen klussen met twee maten van ‘m. Destijd heb ik er uitgebreide blogs over gemaakt met veel beeld.
En ik zal nooit de hilarische situatie vergeten dat onze Oostenrijkse klusman en timmerman Pietje, die echt perfect plat Brabants praat, elkaar gewoon konden verstaan, zonder dat Pietje een woord Oostenrijks sprak :-).
We kijken met veel dankbaarheid terug! We herinneren Hans als een geïnteresseerd en bescheiden mens dat door zijn inzet voor anderen en voor het verenigingsleven veel voor zijn omgeving heeft betekent.
Pietje, Frits & Hans na een dag flink klussen
19 JULI: UPDATE VERBOUWING
19 JULI 2009
Ze hebben ogenschijnlijk een ravage veroorzaakt, maar wij zijn er enorm blij mee! De drie bikkels Piet, Frits en Hans zijn vader [met Hans erbij vier] die ons vorige week vier dagen hebben geholpen, zijn weer vertrokken. Ze hebben ontzettend veel gedaan. Echt superfijn!
Hier en daar hebben we onze plannen wat gewijzigd, want sommige wensen waren wat lastig uitvoerbaar. Dus hebben we razendsnel onze ideeën bijgesteld en nieuwe plannen gemaakt.
Het huis is inmiddels een paar muren armer en eentje rijker…
De voormalige tv-kamer is helemaal van haar kitsch houten jasje ontdaan en de muur tussen deze tv-kamer en het benedenappartement is doorgebroken. Het is nu een fantastisch ruime speel- cq workshopruimte in spé!
Een half muurtje in het appartement is gesloopt om een pratischer workshop-/kinderruimte te krijgen; de totale ruimte is nu L-vormig:
We [eh, de mannen…] hebben een loze en donkere hoek in gang bij de Stube getrokken; nog even kijken wat we gaan doen, maar waarschijnlijk past er nu een loungebank in de Stube:
Hier en daar zijn de mannen bij het breken wel wat leidingen op onhandige plekken tegengekomen, maar die kunnen worden verlegd. In de Stube zullen twee pilaren ontstaan, maar dat vinden we juist knus:
In de Stube stond een Oostenrijkse kachel, maar mooi was deze niet. Het geeft een hoop ruimte nu hij weg is; we willen er een grote houtkachel plaatsen:
Op ooghoogte is tussen de Stube en keuken een gat gemaakt; hier komt een luik, waardoor er meer verbinding tussen de Stube en de keuken komt:
De gaten voor de tussendeuren van 2×2 kamers op de eerste verdieping zijn gemaakt. Op deze manier kunnen gezinnen gebruik maken van de Berghut waarvan de ouders apart willen slapen maar toch dichtbij de kinderen:
En Frits heeft daarnaast veel stopcontactwerk gedaan, de tv-aansluitingen verzorgd en onze vaatwasser gemaakt!
Voor het vele puin daar hierbij vrijgkomen is, is er vorige week in alle vroegte een container gebracht [die inmiddels vol is…].
Naast het harde werken, was het ook erg gezellig. We zijn inmiddels aardig gewend aan mensen over de vloer.
Mannen, normaals enorm bedankt! En wat ons betreft: heel graag tot snel 
LAATSTE WEEK JULI: UPDATE VERBOUWING
6 AUG 2009
Er is deze week weer heel wat verbouwd!
De Stube is inmiddels stucklaar! Na het uitbouwen van de Stube zijn alle leidingen die in de weg zaten, verplaatst en weggewerkt en er is een stalen balk geplaatst.
Op verschillende plekken in het huis zijn flink wat extra stopcontacten geplaatst. Daarvoor moest Frits zich wel even in de claustrofobische kruipruimte proppen!
De tussendeuren tussen 2×2 kamers zijn geplaatst. Hiermee hebben twee extra familiekamers [2×2 geschakelde kamers] gecreëerd, maar kunnen ze ook afzonderlijk worden ‘verhuurd’.
Ondertussen komt er weinig terecht van het middagdutje van de mannen; Ibon vindt het veel te gezellig!
Het [schuif]luik tussen de keuken en de Stube is klaar. Alsof het er altijd al heeft gezeten!
Daarnaast hebben we inmiddels buitenverlichting, is de verzakte voormalige hoofdentree hersteld en hebben Frits en Hans een kabel van 80 meter [!] door het huis gelegd ter voorbereiding van het wireless netwerk.
En: er is en wordt volop gewerkt aan de badkamers: demonteren, handtoiletten plaatsen, onderdelen schoonmaken voor hergebruik, tegelen door onze gouden lokale klusman [en berggids en berggids en nog veel meer] Sepp en… inrichten! Letty en Jeroen hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan de eerste badkamer die klaar is. Daarover in het volgende bericht meer. De badkamer van oud naar nieuw:
Daar moet op gedronken worden 
De mannen zijn van plan eind september weer te komen. Niet te geloven….
Mannen, echt fantastisch wat jullie weer hebben gedaan. Enorm bedankt!
HALF OKTOBER: UPDATE VERBOUWING
17 OCT 2009
Afgelopen zondag komen we ‘s nachts terug van een paar dagen Nederland en hebben we alweer bezoek: de drie mannen [Hans zijn vader met vrienden Piet en Frits] komen weer een paar dagen klussen. We hebben er zin in! Deze keer gaan de mannen vooral bouwen en mooi maken. En we zijn zo ontzettend blij met het resultaat! Hééél erg bedankt weer.
Waar Hans zich al langer bezighoudt met de vraag: ”Hoe krijgen we het allemaal af?”, komt die vraag deze week voor het eerst in mezelf op… Hoe komt dat? Omdat ik zie hoeveel tijd het kost om alle af te werken zoals we inmiddels voor ogen hebben, vooral het potdekselen. Nu is Hans degene die zegt: “O, dat komt wel goed, hoor.” Fijn
Het resultaat van vijf dagen vier mannen aan de slag.
Electriciteit
Frits – ‘onze’ elektricien – heeft:
– alle elektriciteit en stopcontacten afgemonteerd.
– [extra] licht en stopcontacten in de garage aangebracht
– in de Stube alle bekabeling, stereo met boxen en TV aangesloten
– huisverlichting gemaakt: waar nu de oude naam van het huis staat, komt het Berghutlogo van hout te hangen. De lamp die hij heeft bevestigd, gaat het logo oplichten. Oeps, Frits, andersom die lamp! 
Verwarming
Alle verwarmingen zijn nu opgehangen, het systeem is ontlucht en ze doen het weer! Dat mocht ook wel, want sinds afgelopen maandag is het hier even winter. Brrr…
[Bad]kamers
– Hans sr. & Hans hebben in alle badkamers de wastafels, spiegels, rekken, haakjes en toiletrolhouders opgehangen. Alle badkamers zijn anders voor een verschillend aantal mensen, dus het is wel een puzzelen waar wat het beste past!
– Frits heeft alle wastafels afgekit.
– Hans sr. heeft de laatste kamers oude staat gedemonteerd.
– Piet heeft alle dorpels opgemeten en gaat de drempels thuis maken.
– Zo’n 20 deuren zijn korter gemaakt, zodat we ook met de nieuwe vloeren open en dicht kunnen :-).
– Bij de Matratzenlager zijn de deuren van de badkamer en toilet omgedraaid. Naar binnen open doen paste niet meer, dus nu gaan ze naar buiten open.
In de Stube
– Inmiddels staan alle Oostenrijkse banken weer in de Stube en zijn op verschillende plekken op maat gemaakt.
– Hij vond het luik dat hij gemaakt het niet zo mooi, dus Piet heeft een nieuw schuifluik gemaakt, met ruitjes en gordijntjes!
– Piet heeft diverse muren zijn gepotdekseld. De Stube krijgt echt nu een Berghut-uitstraling. Hij besteedt er zoveel aandacht aan! Piet heeft ook een schitterende boekenkast gemaakt. Zo eenvoudig, maar zo mooi… De televisie heeft een eigen plek gekregen tussen de potdekselwanden.
Ik vraag of Piet zelf ook tevreden is met het resultaat. ”Jàoh, dit is wat ik ‘t liefste mag doen.” [op z’n Brabants]
Piet is begonnen met de afwerking van de speelruimte, maar toen was de tijd echt op. Hans mag nu aan de slag…
Proost, mannen! Op jullie mooie werk.
