Vijf jaar later #vijfleerlessen
Vrijdag 27 juni 2014. Exact 5 jaar nadat we de sleutel van de Berghut ontvangen, ruilen we onze Berghutauto in. En ook al is het maar een auto: onze zwarte Volvo V40 staat symbool voor ons avontuur. Terwijl onze nieuwe wagen al bij de plaatselijke garage op ons staat te wachten, haalt onze Volvo de garage niet meer zelfstandig…. Klaar. Van jou nemen we afscheid, maar wij gaan door, door met ons avontuur.
Vijf jaar Berghut – okee, vijf jaar en een aantal dagen door de seizoensdrukte – is een mooi moment om terug te kijken. Ik – Nel – deel graag met je wat ik de afgelopen vijf jaar heb ervaren. Want jeetje, wat heb ik veel geleerd. Zonder boeken, zonder studie. Gewoon hier, in de praktijk, door te doen, te ervaren en te ontmoeten.
1. Je hart volgen is hobbels nemen
In je dromen is alles mooi. En als je ze gaat realiseren, wordt je getest of je het écht wilt. Of je alle hobbels wilt nemen die je te nemen hebt. Of je stopt of toch nog even doorgaat. Of je de les nu gaat leren of nog even… In het eerste bouwjaar van de Berghut kon ik eigenlijk het woord ´passie´ niet meer uit mijn mond krijgen. Waarom wilde ik dit grote avontuur ook alweer? Ik ondervond aan den lijve dat je hart volgen en je dromen najagen niet alleen maar rozengeur en maneschijn is, maar dat je er echt wat voor moet doen. Inspiratieweekgast Marjon Bohre deed me deze mooie woorden cadeau: ‘Dromen zonder offers zijn illusies’. Precies!
De ondertitel van mijn levenmotto ‘Doe de dingen waar je hart van gaat zingen’ is geworden: ‘Je hart volgen is hobbels nemen‘.
2. Mijn leven als ontdekkingsreis
Ik had wel eens gehoord van ‘het leven is een reis’, maar ik voelde het niet. En zo in de loop van het tweede Berghutjaar ga ik het voelen. De Berghut is plat gezien een pension dat kamers verhuurd. Wij hebben er een plek voor ontmoeten, inspiratie en bergbeleving van gemaakt. En voor mij persoonlijk is de Berghut onderdeel van mijn ontdekkingsreis: er komen hier mensen die – vaak zonder dat ze het weten – onderdeel zijn van mijn ontwikkeling. Zo heb ik elk jaar wel een thema dat extra actueel is, met vragen waar ik een antwoord op zoek. De mensen die in de Berghut komen, brengen mij deze antwoorden… Op deze manier heeft veel van wat hier gebeurt betekenis en leer ik er ontzettend veel van.
3. Uitspreken verlicht
Vaak hebben we allerlei wensen, maar spreken we deze niet uit, terwijl we andere mensen die hun wens uitspreken met de nek aankijken. We praten makkelijker over elkaar dan met elkaar, vanuit de angst om niet aardig gevonden te worden door de anderen. We lijken bang om onze ware aard te laten zien. Ik merk dat mezelf uitspreken over wat ik wel en niet fijn vindt, me veel meer ruimte en vrijheid heeft gegeven. Ik ben er minder bang voor geworden. Ik hoef minder te verstoppen. Uitspreken geeft duidelijkheid En duidelijkheid over wederzijdse wensen zorgt ervoor dat dingen kunnen stromen in interactie.
Ook tijdens het verblijf van gasten in de Berghut horen we graag wat hun wensen zijn. En als ze die pas aan het einde van de week op het evaluatieformulier zetten, kunnen we er helaas weinig meer aan doen. Vertel het maar, dan kunnen we in ieder geval kijken wat we ermee kunnen doen, nu of later. Met de Berghut hebben we een helder concept gekozen, waarin we eigenlijk onszelf uitspreken. We kiezen zelf voor de special weeks en hoe wij het concept voor ons zien, wat lang niet iedereen aanspreekt. Daarmee sluiten we mensen uit, maar dat is niet erg. Een gast zei eens: “Jullie sluiten niet uit; jullie geven jullie gasten daarmee juist extra aandacht.” Kortom: uitspreken verlicht.
4. Eigen verantwoordelijkheid nemen werkt
Ik heb geleerd wat het containerbegrip ‘eigen verantwoordelijkheid’ nemen betekent voor mij. Ik kan nog wel eens te veel verantwoordelijkheid op mijn schouders nemen. Maar ik weet steeds beter wat van mij is en wat van de ander is. Ik heb ook geleerd dat je een ander zijn leerproces ontneemt als je de verantwoordelijkheid van de ander op je neemt. Ik zie ook beter waar anderen onnodige verantwoordelijkheden op zich nemen. En ik heb geleerd dat verantwoordelijkheid voor iets maar bij één persoon kan liggen, niet bij twee mensen. Dat werkt niet.
5. It‘s all about balance
Mijn leven is intenser geworden met meer diepgang op veel fronten. De afgelopen jaren stonden primair in het teken van bouwen, neerzetten en enorm veel leren. Ik heb opgezocht waar het getal vijf voor staat. Het staat onder andere voor evenwicht, gezondheid en vitaliteit. Voila: mijn thema’s voor de komende vijf jaar, waar ik zelf nog meer tijd voor ons gezin aan toevoeg.
Wat ben ik dankbaar dat ik met de Berghut mijn missie, mijn WHY, kan realiseren: ik wil mensen inspireren hun hart te volgen en hobbels te nemen door ontmoeting, bergbeleving en verbinding te brengen. En ik vind het ontzettend bijzonder wat ik daarmee voor anderen kan betekenen. Dat wil ik heel graag blijven doen, rekeninghoudend met mezelf en ons gezin.
Op naar de volgende fase in mijn reis!
In Het geheim van de Berghut lees je uitgebreid over onze belevenissen, hobbels en leerlessen van de afgelopen jaren avontuur.
