Moddermassa’s
Terwijl alle schrijfgasten hier afgelopen zondag met frisse zin beginnen met ‘de eerste letters’ van hun boek, blijkt het gebied rondom de Berghut langzaamaan uitgeroepen te worden tot ‘Katastrophegebiet’. Twee vermisten in Taxenbach, een met water ondergelopen treinstation Taxenbach-Rauris – waar we de dat ervoor nog gasten waren aangekomen – en met modderbedolven spoorrails. Onze gasten, die tussen het schrijven door een frisse neus halen, zien ook dat er in het Rauriserdal steeds meer modderstromen tevoorschijn komen.
Het gevoel van ‘afgesloten zijn van de buitenwereld’ bekruipt me. Nu hebben we dit in de winter al eens eerder meegemaakt, net op een moment dat we geen gasten hadden. Maar wat als we wel gasten hebben en niet voldoende inkopen kunnen doen? Dus om de maaltijden van de komende dagen dagen veilig te stellen, rijd ik maandagmorgen nog voor 7 uur naar Rauris. En na een minuut sta ik stil voor wat later een modderstroom over de weg.
Op de terugweg moet ik zo lang wachten, dat ik besluit om mijn auto op een achteromweggetje te parkeren en het laatste stuk met de boodschappen samen een ochtendwandeling naar de Berghut te maken. 🙂
