Herinneringen aan een bijzondere bonte Berghutweek!
Ze zijn tussen de 20 en 60 jaar oud, single, gesettled, alleen of samen in de Berghut: het bijzondere bonte gezelschap tijdens de afgelopen no-kids week! Een paar mooie herinneringen.
Op de eerste avond is de groep nog niet compleet, en de tafel is niet heel ruim, maar voor iedereen wordt plaats gemaakt! 
Op zondagavond – op onze ‘doe ’t zelf-eten avond – besluit een aantal van onze gasten vrijwel afzonderlijk van elkaar uit eten te gaan bij hetzelfde restaurant. Ze schuiven de tafels aan elkaar en daar gaat het meteen ergens over. Over loslaten en lief voor jezelf zijn. Over voor jezelf kiezen. Met een lach en een traan. Ook al ben ik – Nel – er niet zelf bij geweest: ik geniet er enorm van.
Tom gaat voor de tweede keer leren skiën. En ik moet elke keer lachen als hij ‘s middags na het skiën weer binnenkomt: “Ik ben zo ontzettend goed!”
Berghutteamlid Anne-Monique spot samen met haar ouders Henk en Petra tijdens het langlaufen een stel herten!
Op dinsdag vindt het eerste huwelijksaanzoek plaats in de Berghut! Tijdens een rijtje op een paardensneeuwkoets. En ze heeft ja gezegd 🙂 [wist je dat we ooit nog een trouwerij in de Berghut willen organiseren?]
Bertine beleeft elke dag weer een avontuur met het openbaar vervoer in het Rauriserdal 🙂
Op woensdag verheugen we ons op de sneeuwschoenwandeltocht van de avond die volgt. Maar helaas… In de loop van de dag sneeuwstormt het zo hard, dat dat deel van het dal wordt afgesloten. Sterker nog: ‘s avonds en de volgende dag wordt ook een deel van het Rauriserdal afgesloten.
Gelukkig zijn de laatste gasten woensdagavond om 19.30 uur veilig in de hut. En niemand kan de deur uit om ergens wat te eten… Dus we gaan improvieren: dit wordt de kaasfondue-avond en deze wordt met veel dankbaarheid ontvangen!
Sommige gasten komen voor de ontspanning en vakantie, andere gasten genieten extra door verdiepende gesprekken. Over jezelf, over hoe je bent geworden, over de worsteling hoe je weer jezelf kunt worden, wie dat dan ook iets. Over luisteren naar je lijf, over niet te veel willen. Over het is zoals het is. “Het komt goed.”
En het is de week van het lawine-ongeval van Friso. Hans en ik horen het nieuws via de NOS die ons donderdagmiddag belt voor adressen van Nederlanders in dat gebied. Op afstand leven we mee.
Aan het einde van de week krijgen we allemaal leuke kadootjes. Een fles wijn, zelfgemaakte kadootjes van Ireen voor onze kinderen, stroopwafels, lievelingsbedankkoek van de kids én een fles champagne, om begin april ons succes van het afgelopen winter seizoen te vieren. Zo lief!
“Bedankt voor dit geniet-kado. Bij ons hoort bij genieten en mooie momenten champagne, want iets mooi mag je vieren [ik zou bijna zeggen ‘moet’]. Vandaar deze mooie fles. We wensen jullie nog veel champagnemomenten!” [Ruud en Jose]
Anouk twittert op de ochtend van vertrek: “Koffer pakken, ontbijt en afscheid van Nel&Hans @deBerghut. Dank aan jullie en @bijzonderplekje voor deze bijzondere week! En dit uitzicht ga ik missen! 
We kijken met veel dankbaarheid terug op deze week!
En het is goed.
