Geslaagd Proefweekend in de Berghut!
“Wat een zooi nog…”
“Krijgen ze dit wel af?”
Enkele gasten voor het proefweekend komen eerder aan dan vrijdagavond. Ze zullen vast wel gedacht hebben… Maar met flink wat kunst en vliegwerk is de Stube om 18.00 uur de huiselijke en gezellige ruimte die we voor ogen hebben en zijn de kamers net op tijd netjes en schoon. Hoeveel, ik verwelkom Wiene en Jolanda – die in de voorjaarsvakantie met hun 4 kinderen naar de Berghut komen – met een toiletborstel in mijn hand. Desondanks vertellen ze dat het meteen al goed voelt, hi hi hi! In de loop van de avond haal ik mijn moeder en Jan van het station en komen ook Bram en Joost bij de Berghut aan. Nog enkele andere gasten komen zaterdag in de loop van de dag aan, inclusief kleine Sam van 3 maanden.
De aardappel-broccelisoep met verse gemaakt brood gaat er goed in! Er is meteen een hele gezellige sfeer. Onze Stammtisch valt in de smaakt. En iedereen is enthousiast over de kamers. We hebben er zo lang hard aan gewerkt en dan is het heel leuk om de gasten hun kamer te laten zien. Het weekend voelt op een of andere manier nu al geslaagd.
De volgende dag staat – voor de degenen die willen – een sneeuwschoenwandeling op het programma. Iedereen die gaat, komt superenthousiast terug. Jan twijfelt of hij mee gaan, maar komt superenthousiast terug “Ik wist precies hoe ik mijn stokken moest neerzetten; dat heb ik geleerd bij de Nordic Walking-cursus. Voorzichtig heb ik af en toe iemand een paar aanwijzingen gegeven…” Het rodelen de berg af is de slagroom op de taart. Het sneeuwt een beetje, dus het is een echte winterwonderlandbeleving.
Het leuke is dat er bij terugkomst in de Stube een gezellige huiselijke sfeer ontstaat. Aan de ene tafel wordt Risk gespeeld en aan een andere tafel wordt gekletst. Heel ongedwongen, precies zoals we voor ogen hebben. En de sfeer tijdens het eten is ook goed. Midden op de tafel staat de pan en iedereen schept voor elkaar op. Alle lof voor de kookkunsten van Irene. Mams heeft wat mooie woorden voor ons geschreven en draagt dit onder het eten voor, snik. Ondanks dat de huttesloffen en drankenkaartjes er dit weekend nog niet zijn, kunnen wij en de proefweekendgasten zich een goede voorstelling maken van hoe we de Berghut voor ogen hebben.
De volgende dag helpt een aantal mensen nog met klussen. Er heerst zo’n bijzondere sfeer. Echt fantastisch hoe mensen hun steentje bijdragen. De hele workshop/speelgruimte in spé – maandenlang in gebruik als kluskamer – wordt leeggehaald, zodat we de ruimte deze week nog klaar kunnen maken. Daarnaast hangt bijvoorbeeld Wiene alle nooduitgangbordjes op, zetten Joost, Bram en Arjan nog een stapelbed in elkaar, is Daisy is bezig met de gordijnen, doet Jan allerhande klussen en past oma op de kids, zodat ik zelf het Schoenenruim kan verven.
De meeste van de gasten zwaaien we maandagmorgen weer uit. Joost: “Nog even een foto maken, hoor. Dit is zóóó gaaf!” Bram bruist wat minder: hij heeft koppijn. Het was zondagavond laat en gezellig 😉 Wiene en Jolanda zetten mijn moeder en Jan af bij het station. Patricia en Ronald gaan nog een dag skiën in Kaprun.
Ja, het wordt allemaal nog hard werken, maar dit weekend geeft in ieder geval Hans en mij zoveel energie, dat we er nog even een paar dagen tegenaan gaan. Het was een proefweekend en we hebben als team gezien waar we nog dingen kunnen stroomlijnen. Het grappige is dat we de feedback kregen dat we de gasten wel wat meer zelf mogen laten doen. “Zet de koffie en theekannnen gewoon op tafel.” En: “Het eten is zo voedzaam, waarom 3 gangen?” Dus we hebben besloten om in de wintersportweken rond 16.30 uur een lekkere gezonde snack voor de gasten klaar te zetten. ‘S avonds hebben we dan nog 2 gangen. Alleen door te doen, leren we.
Ik kan er nog zoveel over vertellen, maar mijn bedje roept heel hard… Want fit zijn, heb ik gemerkt, is heel belangrijk als je gasten over de vloer hebt [de kids waren twee nachten vanaf 4.30 uur wakker!].
Dank jullie wel voor al jullie gezelligheid, openheid, hulp en feedback! Heel bijzonder.
