De druk neemt toe
Vooraf wisten we dat er veel moest gebeuren. We werken hard, nemen waar nodig onze rust en genieten van de omgeving. Maar dan is het begin november en gaan we opeens ‘volgende maand’ open…
“Er moet nog een hoop gebeuren.” Als je dat regelmatig hoort van mensen die hier komen, dan ga je je op een gegeven moment afvragen of we iets over het hoofd zien. Zijn we echt zo naïef? Okee, alle commodekastjes en bedden voor de kamers moeten nog gemaakt worden, alle plinten, gordijnen, afwerking van de kamers en badkamers, een nieuwe keuken, nog veel verven, de speel- cq. workshopruimte is nu nog bouwplaats… En dan hebben we het nog niet eens over het proces van een pension runnen. Het is inderdaad wel veel…
Dus we krijgen het ‘wel eens’ op onze heupen. Als je er wakker van gaat liggen, moeten we actie ondernemen. Blijkbaar is dat nodig om weer extra scherp te zijn. Afgelopen weekend hebben Hans en ik een actielijst gemaakt van alles wat nog moet gebeuren, gerubriceerd, met actiehouders en prioriteit en duur van de actie. We hebben onze hoofden leeggemaakt. En dat helpt! We hebben overzicht.
Hans is een kei in projecten managen, dus dat komt wel goed. We krijgen ook nog van verschillende mensen hulp. Dat er minder belangrijke dingen naar januari doorgeschoven moeten worden, vind ik zelf lastig. Maar dat kan dan niet anders. Ik vind vaak alles belangrijk :-). We hebben in de loop van de maanden onze lat zo hoog gelegd, dat we niet alles helemaal perfect kunnen doen, maar wel goed. En goed is ook goed genoeg.
Eigenlijk is het niet eens leuk om alles meteen helemaal naar je zin klaar te hebben. Dan is ons avontuur veel te snel voorbij!
