Gaat die gastronomievergunning er wel komen…?
Ooit bij ‘Ik vertrek‘ gezien dat men in Oostenrijk in het ingewikkelde traject van het aanvragen van een bedrijfsvergunning zat? Wij hebben dit onderdeel in ieder geval gemist! Jammer genoeg, want we hadden er veel van kunnen leren…
Als je in Oostenrijk een pension wilt runnen, heb je een vergunning nodig. Twee eigenlijk. Er moet een vergunning op het pand zitten om een bedrijf te kunnen runnen [tot 10 ? bedden kun je dit privé doen] en iemand van de degenen die het pension runnen, moet een gastronomievergunning hebben. Je mag dus niet zomaar een pension beginnen; je wordt geacht om er wel een beetje verstand van te hebben ;-).
Het vergunningensysteem leek een beetje vreemd in elkaar te zitten. Zelfs als je de hotelschool hebt gedaan, moet je vaak nog een 16 daagse gastronomiecursus – Befähigungsprüfung Gastgewerbe – doen om de vergunning te krijgen. Als je een universitair diploma hebt – zo lezen wij op verschillende internetfora – is dat niet nodig, welke richting ook. Apart, maar voor ons wel gunstig.
Het in gang zetten van een bedrijf, begint bijna 2 maanden geleden.
Stap 1:verklaring goed gedrag
Hans moet een verklaring ‘goed gedrag’ hebben, uit Nederland, bij grote voorkeur in het Duits. Het wordt Engels, Duits is moeilijk, moeilijk, moeilijk. Hans machtigt zijn vriend Bram om deze verklaring aan te vragen. Na een paar weken blijkt Hans gelukkig geen crimineel verleden te hebben. 😉
Stap 2: formulieren invullen
Er moeten wat formulieren ingevuld worden. De mevrouw van de gemeente [Bezirkshauptmanschaft] adviseert Hans even naar kantoor te komen in Zell am See. Maar als Hans 5 uur later terugkomt, was het toch iets meer dan een formuliertje invullen. “Het was een kastje-muur ochtend, zucht.” Er lijkt helemaal geen bedrijfsvergunning te zitten op het pand en we hebben het als bedrijfspand gekocht… Bij de instantie die er verstand van heeft, is er in ieder geval geen vergunning te vinden. Lijkt dat dan het addertje onder gras te zijn…?
Hans neemt contact op met de vorige eigenaresse. Ze volgende dag komt ze langs met een akte uit 1988, het moment dat zij het pension overneemt. De huidige vergunningen, bestonden toen nog niet. De Bezirkhauptmanschaft neemt contact op met de ‘uber’-Bezirkshauptmanschaft in Salzburg en na een week horen we het verlossende woord: we mogen op deze locatie een bedrijf runnen op basis van vol pension [wij doen half-pension]. Joehoe!
Stap 3 [parallel]: bul vertalen
Hans moet zijn bul laten vertalen, bij een officiële vertaler. Dat verloopt gelukkig soepel.
Stap 4: weer naar de Bezirkhauptmannschaft
Vertaalde bull ingezonden naar deBezirkhauptmannschaft. Dan krijgen we een paar dagen geleden bericht dat Hans zijn studie niet wordt erkend. We kunnen twee dingen doen: in ‘ hoger beroep’ gaan bij het miniserie of so wie so de 16-daagse Gastronomiecursus doen. Interessant en goed natuurlijk, maar dat betekent 16 dagen niet productief kunnen zijn in het huis… Even verwerken.
Hans besluit bij zijn contactpersoon langs te gaan om uitleg te krijgen. Ze gaat proberen nogmaals ons verzoek in te dienen. Daarbij zorgt Hans nog dat zij zijn CV krijgt. Zijn bestuurservaring bij zijn studentenvereniging Unitas als penningmeester en zijn ervaring daar achter de bar zou nog van pas kunnen komen… Dat hebben we nu in gang gezet.
Voordat we bericht krijgen op het opnieuw ingezonden verzoek, zijn we waarschijnlijk 2 weken verder. Ondertussen weten we dat er 19 oktober nog een gastronomiecursus begint, ruim drie weken fulltime… Er staat in die tijd ook nog bezoeken van bekenden hier gepland. En we wilden in oktober ook nog een weekje naar Nederland.
Tja, hoe het gaat lopen, weten we niet. Ons motto is in ieder geval: het komt allemaal goed! Lees het vervolg maar…
