Niet allemaal rozegeur
“Het gaat zo te horen allemaal hartstikke goed bij jullie.”
“Dit horen we regelmatig van bekenden naar aanleiding van ons blog. Er gaan heel veel dingen goed, ja! De verbouwing gaat erg voorspoedig, we hebben veel mooi weer dus, kunnen veel buiten zitten met eten en drinkmomenten, er komen regelmatig mensen langs, er zijn diverse boekingen en enthousiaste geïnteresseerden, we genieten erg van de bergen en van Ibon en Tobi: ze zijn erg lief en leuk. Toch is het niet allemaal rozegeur en maneschijn. Ze zeggen wel eens: “Alles waar te voor staat…”
Met bezoek is het erg gezellig en vaak gaan we dan net iets te laat naar bed. Als Tobi dan tegelijkertijd 4 tanden krijgt en een paar weken ‘s nachts spookt en voor hem de dag tussen 5 en 6 begint… Dat hou je niet lang vol. Om en om [per dag] staan Hans en ik voor Tobi op; de ander mag dan ‘uitslapen’ tot 7.30 uur. De korte en onrustige nachten maken dat we regelmatig niet fit zijn en dan kun alles en iedereen wat minder goed hebben.
En wat als je wel geld hebt, maar er niet aan kunt komen. Door omstandigheden kwam het geld van Chez Nel twee maanden later dan verwacht vrij. De bodem van onze spaarpot kwam al erg goed in zicht en het geld vliegt eruit voor de verbouwing. Gelukkig hebben we sinds een paar dagen een groot deel van het geld ontvangen.Voor een groot deel is dat ons klusgeld.
Er zijn al diverse posten ‘onvoorzien’ voorbijgekomen in de verbouwing. Hoeveel kun je er hebben om uiteindelijk onder de streep toch goed uit te komen? We kwamen bij het uitbouwen van de stune kabels en leidingen tegen op plekken waar je die niet verwacht: het moet allemaal weggewerkt worden. Bij niets loopt recht: veel muren zijn scheef en dat tegelt niet lekker en legt vloeren niet lekker. We proberen verder zoveel mogelijk dingen te hergebruiken waar dat past binnen onze ideeën.
Het is zoeken naar balans tussen alle activiteiten die moeten gebeuren: tijd voor de kinderen, tijd voor elkaar, verbouwing, zorgen dat potentiële gasten ons weten te vinden, voorbereidingen treffen voor de Berghutstart in december, contact onderhouden met vrienden en familie in Nederland en hier integreren. En dat is niet altijd gemakkelijk in alle drukte.
“Jullie hebben een wespennest!” Frits heeft ‘m op de zolder van het huis ontdekt. Later blijken het er twee te zijn. “Daar moet de brandweer aan te pas komen”, weet onze aannemer Sepp te vertellen en hij belt de brandweer voor ons. Mijn zwager Kees heeft inmiddels ontdekt dat een van de nesten niet meer ‘actief’ is: hij prikt hier en daar even… Op een avond staat de brandweer met drie man voor de deur. En dit kunstwerk halen ze tevoorschijn! 🙂
Je hart volgen wil dus niet zeggen dat alles vanzelf en perfect gaat. Het is hard werken. We hebben nog steeds ons mooie doel voor ogen en het hoort er allemaal bij!
