Inspiratie en zijn uitwerking
Amira schreef al eens een mooi stuk over haar wandeling in de bergen bij de Berghut. En ook Jan die in mei bij de #inspiratieweek is, wil zijn verhaal graag delen. Zijn persoonlijke verhaal over inspiratie, stukje bij beetje geschreven tijdens de inspiratieweek. “Voor mijn gevoel moet het de wereld in en mijn eigen blog is nog niet af. Heb jij een plekje waar je het zou kunnen plaatsen?” Het stuk is zo mooi, vol kwetsbaarheid. Natuurlijk, Jan!
Het vertrekpunt
Wat inspireert mij? Na vier diepe ademhalingen blijf ik mijzelf het antwoord schuldig. Ik loop vast in de drang mezelf te bewijzen. Als anderen mij inspireren, dan zal ik toch zeker zelf ook inspirerend moeten zijn. Niet dus, daarmee stap ik in mijn eigen valkuil. Die van het ego dat zich wil laten gelden. Zonder erbij stil te staan dat inspiratie geen wederzijds proces hoeft te zijn. Dat ik me door iemand kan laten inspireren zonder dat daar een beloning tegenover staat. En dat mensen welkom zijn om hun inspiratie bij mij te halen. Dat vraagt mij om mijn hart te openen. En dat is dan makkelijk gezegd.
Want hoe je dat nou eigenlijk? En hoe weet ik dat dan? Vragen die zonder antwoord zullen blijven, omdat deze vanuit het verstand komen. De denker die mij op mijn pad heeft geholpen en tegengewerkt. Nu is de tijd aangebroken om andere krachten de vrijheid te geven. En die gedachte is stimulerend en tegelijk beangstigend omdat ik geen flauw benul heb van het effect dat daarvan zal uitgaan. En dan komt de term loslaten om de hoek kijken en wat is dat dan weer? In zijn verschijningsvorm is het baan opzeggen, huis verkopen en ergens anders opnieuw starten. Alleen daarmee kun je nog steeds de oude patronen meenemen in de nieuw gecreëerde werkelijkheid. En ben je na verloop van tijd weer terug bij af.
De vorm en het verhaal
Wat mij vooral inspireert zijn de verhalen waarin nieuwe initiatieven zijn opgezet. De Berghut is een inspiratie in zichzelf, vormgegeven door Nel & Hans die hem opzetten. Het idee werkelijkheid maken inspireert. Niet alleen de uiterlijke vorm, vooral in de combinatie met de verhalen van de mensen die er die vorm aan geven. Want het zijn juist de verhalen, verteld door de createur, die het uniek maken. De echtheid in woorden en houding verpakt. Ik voel aan elke cel in mijn lijf dat het verhaal klopt, dat hoef je niet uit te leggen.
En is loslaten dan mijn verhaal vertellen en vormen zodat ik zelf in elke cel voel dat het klopt? En waar mijn omgeving op mag reageren. Zoals die goeddunkt, want omdat het mijn verhaal is, is er geen bevestiging nodig. Zolang ik ervaar dat het klopt, is het goed genoeg. En dat maakt het ongelooflijk spannend en enorm uitnodigend. Want bijdragen aan het proces dat iemand van idee naar werkelijkheid brengt, is het mooiste dat ik ken. En ineens verpak ik mijn eigen idee en breng dat tot leven. Mooier kan het niet.
De valkuil
En dat ligt er die levensgrote valkuil om vanuit de inspiratie die anderen brengen blind te volgen. “Dat is gaaf wat je mij vertelt, dat wil ik ook wel.” En dan dwaal ik weer af van wat ik werkelijk wil. Laat mij in het kleine blijven. Een plekje voor mijzelf, een paar vierkante meter. Waar een muzikant met zijn verhaal, zijn passie, zijn inspiratie terecht kan. Om ondersteuning te krijgen op die aspecten van zijn vak, die hij zelf niet beheerst. Om die blokkades weg te halen die belemmeren. Want dat is mijn vak. Daar groei ik in, dat doe ik.
Het toekomstbeeld
Wat verder ligt zijn dromen. Een ontmoetingsplaats voor muzikanten waar zij zich kunnen ontwikkelen. Zodat ze hun passie kunnen leven. Waar mensen zijn die ondersteunen, waar ze elkaar kunnen inspireren. Waar ook een zakelijke tak is, die zorgt dat het idee kan groeien. Waar internationale samenwerking ontstaat. Waar investeerder en artiest elkaar ontmoeten. Een toekomstbeeld dat zijn eerste stap beleefde met de coaching aan de Pop Academie in Utrecht. Zijn volgende stap met coaching aan de beroepsmuzikant. De muziekwereld verder ontdekken, dat ligt nu op mijn bord.
Het vreemde is dat ik mijn oude doelen heb bereikt. De missie van een geslaagde baan, een gezin, een eigen huis is gelukt. Waarom is dat niet genoeg? Waarom die drang naar iets anders? Waarom dat verlangen? Ook daar gaat mijn hoofd het antwoord schuldig blijven. Tijd om te luisteren naar andere signalen. Te ervaren en te erkennen wat mijn werkelijke weg is. Weer een algemene term die me niet verder brengt. Wat wel? ‘Practise what you preach’. Ga gewoon doen. Ga praten. Ga vertellen, Ga luisteren.
Het werkt
Tijdens de inspiratieweek ervaar ik dat het werkt. Ik heb kort verteld dat ik beroepsmuzikanten ga coachen en het klonk beslist en vertrouwd. Dat is de eerstvolgende stap en met het nemen van dat besluit kan ik gaan inrichten. Dat staat centraal te staan en maakt de rest, zoals mijn huidige baan, dienend. Dat is een andere manier van kijken. En dan is het leuk als iemand die mij inspireert dat gaaf vindt. Dan blijken mensen vanzelf te gaan meedenken. En dan krijgt je idee een andere lading, alsof er mogelijkheden ontstaan waar je niet eens van kon dromen. Omdat je iets doet waar je je hart inlegt. En dat inspireert zoals de muzikant die er voor gaat.
Weer zo’n algemene term, ervoor gaan, wat is dat precies? Intrigerend en uitnodigend om te verkennen en van daaruit mijn aanbod te bepalen. Die uiteindelijk zijn vorm vindt in een plek waar kennis, vaardigheden, en ideeën op een dynamische wijze worden uitgewisseld.
Belangeloos geven
Het principe van belangeloos geven inspireert mij ook. Het uitgangspunt dat je begint met iets te delen zonder bijbedoeling, zonder direct iets terug te verwachten, gewoon omdat je vindt dat het op dat moment het goede is om te doen. Mensen die dat kunnen inspireren mij. Misschien wel omdat het iets is dat ik zelf moeilijk vind. Waar ik niet zo goed in ben. Alsof ik voor mijn gevoel altijd een agenda heb. Al is het maar de aandacht die het geven geeft. Maar misschien mag een goed gevoel omdat je geeft er ook gewoon zijn. Hou het eenvoudig, het leven is al gecompliceerd genoeg.
De volgende stap
Een dag verder heb ik me laten inspireren door mijn droom om op tournee te gaan naar voren te brengen en te ervaren welke energie die bij anderen teweegbrengt. Hoe een spontaan en ongedwongen proces tot verrassende wendingen en invalshoeken leidt. Hoe inspirerende ideeën los komen en een vorm krijgen en mij in 1 stap in de richting zetten die passend voelt. Het proces dat in mij op gang komt is fascinerend.
Voor het eerst heb ik het gevoel dat ik mijzelf kan inspireren. En dat is een gedachte waarmee ik me dichter bij mezelf voel dat ooit tevoren. Er ontstaat een vorm, de muzikant is op tour, waarom zou de coach dat niet doen? Wel dus, met een eigen busje volledig vorm gegeven om aan te sluiten bij de beleving van de muzikant. De Music Coach.
En hoe ging het dan verder met inspireren? Ik merk dat als je eenmaal je inspiratie vind, het ook tijd is voor een pas op de plaats. Het idee is zo overweldigend dat het tijd nodig heeft om te landen. En daarmee als het ware te integreren. Een project te worden, waarmee het voor mij in de comfort zone terecht komt. Daar kan het verder vormen in plannen en mogelijkheden.
En worden de eerste stappen gezet in het daadwerkelijk uitvoeren ervan. En het leuke is dat juist in die fase mensen naar je toekomen met een aanvulling op je idee. Of een voorwerp dat er precies in past. Alsof het idee rondzweeft en uit zichzelf voor inspiratie zorgt.
Twijfel inspireert
Er zal nog veel twijfel komen. En het mooie is dat ik tijdens de inspiratieweek inzag dat twijfel ook inspirerend is. Dat het dubben en afwegen van wat past blijkbaar nodig is om er met volle overtuiging voor te gaan. Dat is een proces dat je jezelf moet gunnen. Ik ging naar deze week met de overtuiging dat inspiratie vanuit kracht komt. Dat inspirerende mensen heel beslist zijn en precies weten wat ze willen. Deze week zag ik in dat juist de twijfel ervoor kan zorgen dat iemand straalt en inspireert. De kwetsbaarheid die past bij het werkelijk volgen van je droom. Omdat die zo kostbaar is, wil je hem in stand houden. Terwijl je ook weet dat de realiteit anders kan zijn. Dat bloed, zweet en tranen bij de deal horen. En juist door de twijfel ga je zien waar je werkelijke droom ligt. En het delen van dat proces inspireert mij omdat het daarmee menselijk wordt.
door Jan van Leeuwen: geïnspireerd door #inspiratieweek @deBerghut
mei 2011
